چه خوش گفت مولوی پاک زاد : چو می بینی که نابینا و چاه است / اگر خاموش بنشینی ،گناه است .به تعبیر دیگران این بیت، باید در مقابل چاه، راه را نشان داد؛ پرکردن چاه کار خوبی است اما دردی دوا نمی کند، می روند جای دیگر چاه میکَنند

»واره» پسوند شباهت است، اما این چگونه با ماه همنشین شده و رفته روی پشت بام، باید از خودش پرسید . اصلاً باید اسمش «چاهواره» بود نه ماهواره

این ماه هایی که توی ماهواره هافقط تبلیغ اند ، نه تنها هیچ نوری از خود ندارند، بلکه در پشت نقاب گول زننده شان دنیای تاریکی است که هرکس درآن پای بگذارد،گم می شود ، خودش را گم میکند.

گول نخوریم ، نان بخوریم . هرچه از نان و فواید اش بگویم، کم گفته ام. نان برکتی است که وقتی در کنار سفره نباشد، آن سفره چیزی را کم دارد. نان را با تلاش و زحمت، با زور بازو و مشقت بدست می آورند. وقتی انسان بدنبال نان باشد، البته از نوع حلال ، مزه زندگی اش برایش شیرین می شود

حتماً میگویید نان چه ربطی به ماهواره دارد، حالا میگم خدمتتون

این هم ساج ( وسیله ای که خمیر را روی آن پهن می کنند، تا پخته شودو به نان تبدیل شود) ؛ روی پشت بام هاست. چرا از آنها بجای جمع آوری، در راستای پخت نان استفاده نمی شود؟! وقتی همه  ما آتش گداخته  زیر ساج را می بینیم ، بجای اینکه از این وسیله برای فیلم دیدن استفاده کنیم، چرا برای پختن نان استفاده نکنیم ؟ سعدی چه زیبا فرمود

زخاک من اگر گندم برآید/ ازآن گر نان پزی، مستی خزآید/خمیر و نانبا دیوانه گردد/ تنورش بیت مستانه سراید.