چگونه می شود مراسم عروسی را شاد وبدون گناه برگزار کرد؟
اسلام دین شادزیستن وشادی وشادابی است،آنچه که در اسلام عزیز نکوهش شده گناه است نه شادی...؛
چه بسیارند افراد غافلى که دین و آخرت خود را براى خوشحالى و خوشگذرانى و عیش و نوش دیگران مىفروشند و بر آن افتخار نیز مىکنند.در حالی که گناه در اول زندگی زیانهای وعوافب خطرناکی مثل فقر وناداری،برچیده شدن برکت از مال وزندگی،مصیبت های بزرگ و...را درپی دارد...زندگى مشترک خود را با جلب رضاى خدا و بدون هرگونه کجروى و انحرافى آغاز کنید، بدانید که خداوند نیز توفیق بیشترى نصیب شما خواهد کرد لذا در این راه از ملامت و سرزنش کسى ترس و دلهرهاى نداشته باشید و قوى و محکم براى رعایت اصول اخلاقى و دینى تلاش کنید، تا هم اجر دنیوى و اخروى شما محفوظ باشد و هم الگو و نمونهى دیگر جوانان باشید و اثبات کنید که هم مىتوان مراسم شاد و گرم و با صفایى را داشت و هم از هرگونه گناه و خلاف و استفاده از ابزارآلات حرام به دور بود..
سوال مهم این است که چگونه شادی کنیم؟
از دیدگاه برخی شادى کردن و شاد بودن، تنها به وسیله کارهایى محقق مىشود که از نظر اسلام حرام و ممنوع است مثل موسیقى مبتذل، رقص مختلط، استفاده از نوشیدنىهاى حرام و...اما باید به این نکته توجه داشت که اگر ما براى شاد بودن و شادمانى، معناى وسیعترى در نظر بگیریم و در به کار بردن روشهاى شادىبخش، به جاى راههاى ممنوع، از راههاى مجاز استفاده کنیم، نه تنها شادمانى ما عمیقتر خواهد بود، بلکه از دوام بیشترى هم برخوردار مىشود.
از سویی ارمغان دین براى بشر، شادى، بهجت و سرور به معناى واقعى و عمیق آن مىباشد. دین هم بشر را با شادى واقعى آشنا کرده و هم راه رسیدن به آن و بهرهمندى کامل از آن را پیش روى او نهاده است.
نگاهى گذرا به تعالیم دینى نشان مىدهد که شادى و سرزندگى، از آثار ایمان مذهبى است؛ زیرا مذهب، به زمینههاى پیدایش شادى سفارش کرده و نشانههایش را ستوده است. نداشتن نگرانى، اضطراب و غم و اندوه و رسیدن به اطمینان قلبى، اساس هر نوع شادى است و این ممکن نیست؛ مگر با ایمان به قدرت مطلقى که سرچشمه همه نیکىهاست.1
در دین اسلام، دستورهاى فراوانى براى ایجاد شادى و سرور، وارد شده است. در روایت در این باره، چنین آمده است: «با رویى گشاده، با برادران ملاقات کن».2 «هر مسلمانى که مسلمانى را ببیند و او را مسرور کند، خداوند را شاد کرده است.3 «در بهشت خانهاى است به نام خانه شادى که تنها کسى که یتیمان و بچهها را خوشحال کند، به آن داخل مىشود».4 بوى خوش، عامل مهم شادمانى و بوى بد، عامل ناامیدى و افسردگى است.
گشت و گذار در طبیعت و دیدن منظرههاى زیبا،رنگ روشن لباس و نقش آراستگى ظاهر، درآرامش و نشاط روحى و ایجاد شادى و انبساط فردى و اجتماعى، انکارناپذیر است.
آنچه مهم است این می باشد که لذت و خوشى، تنها با عوامل مادى به دست نمىآید و عوامل معنوى نیز در ایجاد شادى مؤثرند. شادمانى واقعى در نزدیک شدن به هدف والاى آفرینش و آراسته شدن به خصلتهاى انسانى و الهى است. ارسطو مىگوید: «شادمانى عبارت است از پروراندن عالىترین صفات و خصایص انسانى».5
به هین خاطر است که گاه انجام کارهایى که عادتاً باید لذتبخش باشند، نه تنها لذتى به انسان نمىبخشد، بلکه عذاب وجدان و تشویش روحى نیز مىآورد؛ زیرا روح و وجدان، آماده لذت بردن نیستند. غذاى لذیذ، رابطه جنسى و خانه بسیار زیبا، اگر حرام و نامشروع و غیر معقول باشند، براى انسان سالم و طبیعى، تلخ و ناگوار مىباشند.
پرسشگر گرامی آنچه که شما باید به آن توجه داشته باشید این است که پرهیز از گناه که در بیشتر مواقع همان پرهیز از لذتهاى مادى سطحى است می تواند در عین حال شادىآور باشد؛ زیرا روح آدمى به گونهاى است که گاه از پرهیز و ریاضت معقول سرخوش مىشود. در واقع باید گفت که ارضاى تمایلات به هر صورت و در هر شرایط، شادىآور نیست وبلکه گاهى پرهیز از لذت، لذت بخش تر از نیل به لذت است.
به عنوان مثال اگر مادرى برخلاف میل فرزند دلبندش، او را از خوردن غذایى زیانبار بازداشت، آیا مانع شادمانى او شده است؟ آیا منع بیمار از بعضى غذاها و کارها، محروم کردن او از سرور و شادمانى است؟ آیا منع از شرابخوارى که ارزندهترین گوهر وجود آدمى، یعنى عقل را محجوب و پوشیده مىسازد و بزرگترین جنایتها و زشتترین کارها را آسان و زیبا جلوه مىدهد، بازداشتن انسان از شادى و شادمانى است؟ آیا سفارش به دورى از تهمت، غیبت، دروغ، ریا، نگاه ناروا و رابطه ناسالم که زمینهساز هزاران آسیب فردى و اجتماعى و بستر همه ناهنجارىهاى روانى و اجتماعى است، دور کردن انسان از شادى است؟
آیا سفارش به ارتباط با کانون عظمت و کمال، یعنى خداوند متعال و رسیدن به آرامش و اطمینان قلب، در پرتو این ارتباط که محور اصلى آموزههاى دینى و مذهبى است، شادىبخش نیست؟ آیا دستور به نماز و عبادت، صله رحم، انفاق به تهىدستان، کمک به همنوعان، تقوا، پاکدامنى، عفت، وقار و اخلاص در اعمال و تکبر نورزیدن و خودپسند نبودن و هزاران دستور دیگر، زمینهساز شادى حقیقى و راستین بشر در دنیا و آخرت نیست؟
اما در ارائه راهکاری برای برگزاری مراسم جشن عروسی با دو ویژگی 1- شادی آفرین و 2- به دور از گناه باید به چند نکته توجه داشت .
* شما برای برگزاری مجلسی شاد که مطابق با معیار های اسلامی باشد، می توانید از دو راهکار کلی استفاده کنید.
الف- اجتناب از برخی اعمال وامتناع از بهره گیری یکسری لوازم وآلاتی که در مجالس گناه استفاده می گردد.
ب- انجام برخی اعمال شادی آفرین و استفاده از ابزارو آلاتی که مورد تایید دین می باشد .
چه باید کرد
1. باید سعى شود اهمیت موضوع برگزاری مراسم به دور از گناه و معصیت برای اعضاى خانواده، خصوصاً والدین ، برادران و خواهران عروس و داماد تفهیم شود و با لطافت و در عین حال قاطعانه به آنها فهماند که عروس و داماد حق دارند طبق نظر خودشان مجلس عروسى را برگزار کنند. نکته : براى انجام این کار، ممکن است لازم باشد ماهها زمینهسازى شود و با آنها صحبت شود،لذا در عین حال که با شریک زندگیتان در این امر هماهنگ هستید صبور نیز باشید و عجله نکنید .
2- براى شاد کردن مجلس عروسى، نباید از هر وسیلهاى استفاده کرد؛ زیرا مؤمن و کسى که قلبش به نور تقوا روشن شده، هرگز براى شادى و لذت چند دقیقهاى، نافرمانى خدا را نمىکند. متأسفانه بسیارى از مردم براى شادى در جشن عروسى خود و فرزندانشان، مرتکب گناهانى چون استفاده از موسیقى حرام، اختلاط زن و مرد، پوشش نامناسب، مزاحمت براى دیگران، اسراف، چشم و هم چشمى، فخر فروشى به یکدیگر، پوشیدن لباسهاى گران قیمت و برگزارى مجالس پرهزینه، تمسخر دیگران، بىتوجهى به واجباتى چون نماز و امثال آن مىشوند؛ غافل از این که شادى واقعى و لذت و خوشى زندگى به دست خداست و هیچ گاه با گناه و معصیت، نمىتوان به عمق شادى رسید. گاهى دیده مىشود که عدهاى براى این کارها، عذر و بهانه مىآورند که یک شب است و یک شب هزار شب نمىشود و در عروسى باید شاد بود؛ در حالى که نتیجه این گونه برنامهها، این است که زندگى با گناه و معصیت خدا شروع مىشود و برکت از زندگىشان مىرود. در روایات آمده است که در مجلس عروسى مؤمن، فرشتگان نازل مىشوند و رحمت خدا را با خود مىآورند. حال براى این که مجالس خوبى در عروسىها داشته باشیم که هم مملو از شادى و سرور باشد و هم گناه و معصیت نداشته باشد و هم خانواده و فامیل راضى باشند.
3. براى این که بتوانیم یک فرهنگ و عادت بد را تغییر دهیم، لازم است جانشین مناسبى براى آن در نظر بگیریم. شما نیز اگر نمىخواهید با گناه و معصیت، مجلس عروسى را شاد کنید، باید به جاى آن از برنامههاى مجاز استفاده کنید. یکى از روشهایى که تجربه شده و بسیار هم موفق بوده، استفاده از مداحان مذهبى و هنرمندانى است که به وسیله خواندن اشعار شادىبخش و گفتن لطیفههاى مناسب، مجلس را شاد مىکنند. همچنین استفاده از افرادى که کارهاى تردستى و دیدنى انجام مىدهند و مىتوانند مجلس عروسى را با صفا و شاد کنند، در این مورد مؤثر است. بعضى از این افراد هنرمند، وقتى در مجلسى شرکت مىکنند، بدون این که گناهى در برنامههاى آنها باشد یا کسى را مسخره کنند، چنان مجلس را گرم مىکنند که افراد شرکت کننده، یکسره مىخندند؛ البته بهتر است با ذکر اشعارى در مدح ائمه اطهار و خصوصاً امام زمان علیهالسلام، معنویتى هم در مجلس عروسى ایجاد کنیم.
4. بهتر است مجالس عروسى در مناسبتهاى مذهبى و جشنهاى مذهبى مثل میلاد ائمه یا اعیاد مذهبى برگزار شود و به تناسب این شبها، اشعار ویژه آن اعیاد هم خوانده شود ؛زیرا حال و هوای این جور ایام نیز در ایجاد سرور و بهجت مورد تایید دین خیلی موثر است .
5. اگر به کلى نمىتوانید مجلس را اسلامى برگزار کنید، حداقل جلوى بعضى گناهان را بگیرید؛ مثلاً سعى شود مجلس مردانه از زنانه کاملاً جدا باشد و هیچ مردى به مجلس زنان راه پیدا نکند.خوبی این مساله به این خاطر است که حداقل عروس و داماد تلاششان را براى جلوگیرى از گناه کرده اند و می توانند خاطر جمع باشند که اگر هم معصیتى صورت گرفت، به حساب آنها نیست.
6. تا جایى که توان مالى دارید، پذیرایى خوبى از میهمانها داشته باشید؛ زیرا پذیرایى، یکى از وسایل شادىبخش است و مىتواند جانشین خوبى براى ابزارهاى حرام شادى آفرین باشد.
7- سعی کنید کل زمانی را که قرار است مجلستان طول بکشد،زمان بندی کرده و برای هر لحظه آن برنامه ای مطابق سلیقه خود و شرع مقدس اسلام داشته باشید .
8-در قسمتی از برنامه داماد سعی کند در جایگاه حاضر شود و از میهمانان به خاطر حضورشان در مجلس ،تقدیر و تشکر به عمل آورد.
برای جذاب شدن این بخش از او بخواهید که ازپدر خود و پدر خانمش نیز دعوت به عمل آورد تا افراد فامیل از دو طرف، همدیگر را بهتر بشناسند.
9-از برنامه های همخوانی نونهالان ونوجوانان کانون های فرهنگی تربیتی و مدارس در زمینه های تواشیح ،سرود و نمایش استفاده نمایید.
با آرزوی سعادت و خوشبختی
پىنوشت
1. حدیث مهر، سالنماى تحصیلى جوان، 82-1381.
2. رى شهرى، میزان الحکمة ، ج 1، ص 418.
3. همان ، میزان الحکمة ، ج 3، ص 439.
4. همان ، میزان الحکمة ، ج 3، ص 438.
5. حدیث مهر، سالنامه تحصیلى جوان 82-1381.
